فریاد می کشند و ناله می کنند و از بهر خوبان میبازند.

بعد از مرگ گریه شان کدامین دردمان را درمان خواهد کرد ؟

در دو روز عمر کوته سخت جانی کردم.  

با همه نامهربانان مهربانی کرده ام. 

 همدلی هم آشیانی هم زبانی کرده ام. 

 بعد از این بر چرخ بازیگر امیدم نیست نیست 

. آن سرانجامی که بخشاید نویدم نیست نیست. 

 هدیه از ایام جز موی سپیدم نیست نیست. 

 من نه هرگز شکوه ای از روزگاران کرده ام. 

 نه شکایت از دورنگیهای یاران کرده ام. 

 گرچه شکوه بر زبانم. میفشارد استخوانم. 

 من که با این برگ ریزان روز و شب سر کرده ام. 

 صد گل امید را در سینه پرپر کرده ام.  

دست تقدیر زمانم. کرده همرنگ خزانم. 

 پشت سر پلها شکسته. پیش رو نقش سرابی. 

 هوشیار افتاده مستی. در خرابات خرابی. 

 مهربانی کیمیا شد. مردمی دیریست مرده. 

 سرفرازی را چه داند. سر به زیری سرسپرده. 

 میروم دل مردگی ها را ز سر بیرون کنم.  

گر فلک با من نسازد چرخ را وارون کنم. 

 بر کلام ناهماهنگ جدایی خط کشم. 

 در سرود آفزینش نغمه ای موزون کنم.  

در دو روز عمر خود بسیار هرمان دیده ام.  

بس ملامتها کزین نامردمان بشنیده ام. 

 سر دهد در گوش جانم. موی همرنگ شبانم.  

من که عمر رفته بر خاکستر غم چیده ام.  

زین سبب گردی ز خاکستر به خود پاشیده ام.  

گر بمانم یا نمانم بندهء پیر زمانم

می خواهم تنها بمانم  

رنگ گل و صوت بلبل اگر چه دلفریب است ولیکن به نزد کران و کوران به جوی نیرزد ولیکن گلستان اگر چه مثال نی چوپانی دلکش است ولیکن  که کلاغان و کرکسان را ناخوش است ........ 

یاد دارم در غروبی سرد سرد 

کم کم یاد خواهی گرفت تفاوت ظریف میان نگهداشتن یک دست و زنجیر کردن یک روح را اینکه عشق تکیه کردن نیست

و رفاقت، اطمینان خاطر و یاد می‌گیری که بوسه‌ها قرارداد نیستند

و هدیه‌ها، معنی عهد و پیمان نمی‌دهند.

کم کم یاد میگیری که حتی نور خورشید هم می‌سوزاند اگر زیاد آفتاب بگیری

یاد می گیری باید باغ ِ خودت را پرورش دهی به جای اینکه منتظر کسی باشی تا برایت گل بیاورد.

یاد میگیری که میتوانی تحمل کنی که محکم باشی پای هر خداحافظی

خدا گفت: لیلی یک ماجراست، ماجرایی آکنده از من. ماجرایی که باید بسازیش.

شیطان گفت: تنها یک اتفاق است. بنشین تا بیفتد.

آنان که حرف شیطان را باور کردند، نشستند و لیلی هیچ گاه اتفاق نیفتاد. مجنون اما بلند شد، رفت تا لیلی را بسازد.

خدا گفت: لیلی درد است. درد زادنی نو. تولدی به دست خویشتن.

شیطان گفت: آسودگی ست. خیالی ست خوش.

خدا گفت: لیلی، رفتن است. عبور است و رد شدن.

شیطان گفت: ماندن است. فرو رفتن در خود

. خدا گفت: لیلی جستجوست. لیلی نرسیدن است و بخشیدن.

شیطان گفت: خواستن است. گرفتن و تملک.

خدا گفت: لیلی سخت است. دیر است و دور از دست.

شیطان گفت: ساده است. همین جایی و دم دست.

و دنیا پر شد از لیلی های زود. لیلی های ساده اینجایی. لیلی های نزدیک لحظه ای.

خدا گفت: لیلی زندگی ست. زیستنی از نوعی دیگر.

لیلی جاودانگی شد و شیطان دیگر نبود. مجنون، زیستنی از نوعی دیگر را برگزید و می دانست که لیلی تا ابد طول می کشد

من به او می گویم ای نا آشنا بگذر از من ، 

چه قدر فاصله اینجاست بین آدمها

چه قدر عاطفه تنهاست بین آدمها

کسی به حال شقایق دلش نمی سوزه و

او هنوز شکوفاست بین آدمها

کسی به خاطر پروانه ها نمی میرد

تب غرور چه بالاست بین آدمها

و از صدای شکستن کسی نمی شکند

چه قدر سردی و غوغاست بین آدمها

میدان کوچه دل ها فقط زمستانست

هجوم ممتد سرماست بین آدمها

ز مهربانی دل ها دگر سراغی نیست

چه قدر قحطی رویاست بین آدمها

کسی به نیست دل ها دعا نمی خواند

غروب زمزمه پیداست بین آدمها و

حال اینه را هیچ کسی نمی پرسد

همیشه غرق مداراست بین آدمها

غریب گشتن احساس درد سنگینی ست و

زندگی چه غم افزاست بین آدمها

مگر که کلبه دل ها چه قدر جا دارد

چه قدر راز و معماست بین آدمها

چه ماجرای عجیبی ست این تپیدن دل و

اهل عشق چه رسواست بین آدمه

ا چه می شود همه از جنس آسمان باشیم

طلوع عشق چه زیباست بین آدمها

میان این همه گلهای ساکن اینجا

چه قدر پونه شکیباست بین آدمها

تمام پنجره ها بی قرار بارانند

چه قدر خشکی و صحراست بین آدمها و

کاش صبح ببینم که باز مثل قدیم

نیاز و مهر و تمناست بین آدمها

بهار کردن دل ها چه کار دشواریست و

عمر شوق چه کوتاست بین آدمها

میان تک تک لبخندها غمی سرخ ست و

غم به وسعت یلداست بین آدمها

به خاطر تو سرودم چرا که تنها تو

دلت به وسعت دریاست بین آدمها

سخن عاشقانه گفتن ،  دلیل عشق نیست ... عاشق کم است سخن عاشقانه فراوان ... عشق عادت نیست، عادت همه چیز را ویران می کند از جمله عظمت دوست داشتن را ...

شبی در کنج میخانه گرفتم تیغ بر دستم

بگفتم یا کریم الله تو فکر کردی که من مستم

تو فرعون را خدا کردی تو شیرین را زفرهادش جدا کردی

سپردی تیغ برظالم به مظلومان جفا کردی

سپس گفتی مشو کافر تو فکر کردی که من مستم !

تو هابیل را فراری دادی وقابیل را غرق خون کردی

تو طفلان زیادی را زمادرها جدا کردی

تو چشم بی گناهی را به اشک آشنا کردی

سپس گفتی مشو کافر تو فکر کردی که من مستم !

به ناگه برکشیدم تیغ بران برکف دستم

بگفتم یا کریم الله تو می دانی که من مستم!

تو رحمانی تو یزدانی تو در آیات قرآنی

من ابله من کودن ندانستم چه ها گفتم

خداوندا خداوندا تو خود دانی که من مستم!

تو خود بگذر زایرادم تو می دانی که مستم نو می دانی که من مستم...

شده بود  

اما حسنک هنوز به خانه نیامده بود  

حسنک مدت زیادی است که به خانه نمی آید  

. 

. 

. 

. 

به همین دلیل است که در کتابهای دبستان آن داستان های قشنگ وجود ندارد ....

روی قبرم بنویسید مسافر بوده است

 بنویسید که یک مرغ مهاجر بوده است .

 بنویسید زمین کوچه ی سرگردانیست

 او در این معبر پرحادثه عابر بوده است

 صفت شاعر اگر همدلی و همدردیست

در رثایم بنویسد که شاعر بوده است

 بنویسید اگر شعری ازاومانده بجای

 مردی از طایفه ی شعر معاصر بوده است .

مدح گویی و ثنا خوانی اگر دین داریست

بنویسید در این مرحله کافر بوده است .

 غزل حجرت من را همه جا بنویسید

روی قبرم بنویسید مهاجر بوده است
روی قبرم بنویسید همسفر بادها بوده است 

دوست دار باران بوده است 

همدم دریا بوده است  

دوستدار ابرها بوده است  

عاشق برگها بوده است 

جوانی پر شور بود 

هیچوقت مغرور نشو ............. برگ ها وقتی می ریزن که فکر میکنن طلا شدن

کاش می دانستیم زندگی کوتاه است  .

کاش از ثانیه های زندگی لذت می بردیم   .  

کاشقلبی را برای شکستن انتخاب نمی کردیم  . 

کاش همه را دوست داشتیم  .

کاش معنی صداقت را ما هم می فهمیدیم  . 

کاش هیچ کودک فقیری دیگر خواب نان تازه و داغ رو نمی دید  .  

کاش دلهایمان دریایی می شد  .

کاش می فهمیدیم زندگی زیباست و لذت می بردیم از در کنار هم بودن تا نهایت  . 

کاش می دانستیم فردا برایمان چه اتفاقی می افتد   .

کاش بهنه ای برای ناراحت کردن دلهای زخم خورده نبود  .

کاش  ........... .

کاش ............   .

باز هم کاش و کاش .   

شاید شما هم کاش های دیگه ای دارین و ................ 

...........اما کاش و کاشتن ولی سبز نشد ...........

غروب در نفس گرم جاده خواهم رفت‌
پیاده آمده‌بودم‌، پیاده خواهم رفت‌

طلسم غربتم امشب شکسته خواهدشد
و سفره‌ای که تهی ‌بود، بسته خواهدشد

و در حوالی شبهای عید، همسایه‌!
صدای گریه نخواهی شنید، همسایه‌!

همان غریبه که قلک نداشت‌، خواهدرفت‌
و کودکی که عروسک نداشت‌، خواهدرفت‌

———————–
———————–

 """" اگر دوست داری بقیه اش رو بخونی برو به ادامه مطلب """""

شایع بود زنی برای عشق نا فرجام خود ، خود را به قتل رسانده بود  

بزرگی گفت : 

او خود را به سبب عشق به خویشتن کشت . 

باری او عاشق کسی نبود است چه اگر عاشق کسی بود هرگز چنین بلایی را بر سر خود 

نمی آورد  

عشق یعنی آرزوی ایثار ، نه امید به ستاندن . عشق هنر خلق کردن چیزی با استفاده از توانمندی های معشوق است . زیرا به آنچه دیگران گرامی می دارد و طلب می کند نیاز است آدمی همواره یارای آن دارد که پس چنین چیز برآید . 

اشتیاق سیری ناپذیر دوست داشته شدن شباهت اندکی نیز به عشق راستین ندارد . 

 

 

خوشبختی، ساختن عروسک کوچکیست از یک تکه خمیر نرم شکل پذیر...
به همین سادگی،
به خدا به همین سادگی؛
اما یادت باشد که جنس آن خمیر باید از عشق و ایمان باشد نه هیچ چیز دیگر...
خوشبختی را در چنان هاله‌ای از رمز و راز، لوازم و شرایط، اصول و قوانین پیچیده‌ی ادراک‌ناپذیر فرو نبریم که خود نیز درمانده در شناختنش شویم...
خوشبختی همین عطر محو و مختصر تفاهم است که در سرای تو پیچیده است...

 یه مطلب طنز ولی همچین یه خورده ............. 

به در می گم که دیوار بشنوه این مطلب مفهوم زیادی نیست فقط ظاهر این مطلب رو نبینید فکر در باطنش کنید ببینید چی می خوا بگه و چی ازش باید بگیری  

مطلب باحالیه امیدوارم بخونید و نظرتون رو بگید آخه من خیلی دوست دارم نظراتتون رو در مورد نوشته هام بدونم  

درد دل رو تو ادامه مطلب می تونید بخونید امیدوارم چند لحظه ای از غمی اگه دارین دورتون کنه 

 و یه خورده به فکر برین که چرا ...............

نفهمیدم اون بازیگر خوبیه و من رو صحنه تئاترم

عشق من دریایی از محبت بود دریایی از امید ، صداقت ، دوستداشتن اما .......

این دنیا به من یاد داد تا دلم رو مرداب کنم

عشق و تو دلم بخشکونم

یاد داد که دل نبندم به کسی عشق نورزم به کسی

یاد داد که تا آخر عمر مجنون بمونم با بی کسی

خوشبختی را دیروز به حراج گذاشتی (خدا) ،

ولی حیف که من زاده امروزم ،

خدایا جهنمت فرداست

پس چرا من امروز می سوزم

دلتنگم و با هیچکس میل سخن نیست،

کس در همه آفاق به دلتنگی من نیست،

گلگشت چمن با دل آسوده توان کرد،

آزرده دلان را سرگلگشت چمن نیست

زندگی غمکده ای بیش نبود و نیست،

سهم ما جز غم و تشویش نبود و نیست

،به کدام خاطره اش خوش باشیم

که کدام خاطره اش نیش نبود

اگر

اگر

اگر

اگر

اگر

اگر

استاد بزرگ

آقا دکتر شریعتی

تو تماشا کن

که بهاری دیگر

پاورچین پاورچین

از دل تاریکی میگذرد

و تو در خوابی

پرستو ها خوابند و تو می اندیشی

به بهاری دیگر

به یاری دیگر

اما برای من

نه بهاری

و نه یاری دیگر


- افسوس

من و تو دور از هم می پوسیم

غمم از وحشت پوسیدن نیست

غمم از زیستن بی تو در این لحظه پر دلهره است

دیگر از من تا خاک شدن راهی نیست

از سر این بام

این صحرا

این دریا

پر خواهم زد

خواهم مرد

و غم تو این غم شیرین را

با خود به ابد خواهم برد

اولین روز دبستان بازگرد 

شادی آن روزها بازگرد 

باز گرد ای خاطرات کودکی 

بر سوار اسب های چوبکی 

درسهای سال اول ساده بود 

آب را بابا به سارا داده بود 

مانده در گوشم صدای چون تگرگ 

خش خش جاروی بابا بر روی برگ 

همکلاسهای من یادم کنید 

باز هم در کوچه فریادم کنید  

کاش هرگز زنگ تفریحی نبود  

جمع بود ولی تفریقی نبود  

ای دبستانی ترین احساس من  

باز گرد این مشقهای را خط بزن

هر که خوبی کرد زجرش می دهند  

هرکه زشتی کرد اجرش می دهند   

باستان کاران تبانی کرده اند 

عشق را هم باستانی کرده اند  

هرچه انسان ها طلای تر شدند  

عشق ها مومیایی تر شدند  

اندک اندک عشق بازان کم شدند  

نسلی از بیگانگان آدم شدند

در زندگي باران نباش كه فكر كنند خودت را با منت به شيشه ميكوبي ؛ ابر باش تا منتظرت باشند كه بيايي

دنیا را بد ساخته اند... کسی را که دوست داری، تو را دوست نمی دارد. کسی که تو را دوست دارد تو دوستش نمی داری... . اما کسی که تو دوستش داری و او هم تو را دوست دارد به رسم و آیین هرگز به هم نمیرسند این رنج است و زندگی یعنی این

شاید دیگه نبینمت

دلم اینو خوب می دونست

یه روز می ری به نشونه

می گی آخه عشق کدومه

صدام زدی غریبونه

گفتی بهم بی بهونه

شدم برات یه خاطره

که پاک می شم ز خاطره

آدم چقدر دووم داره

دلش چقدر طاقت داره

وقتی دل تنگی می یاد

گریه پیشش کم مییاره

قسم می خوردی بخدا

دلم رو تنها نزاری

پیشم بمونی تا ابد

دست توی دستام بزاری

دیدم نگات جای دیگه است

دستات تو دستای دیگه است

تنهایمون برای من

خنده ات پیش یکی دیگه است

حالا برو بی نشونه

صدام نزن غریبونه

میسپارمت دست خدا

خدا خودش خوب می دونه

عشـــــــــــــــــــق من عشــــــــــــــــــــــــــــــق من

نســــــــــــــــــــوزون قلب من

پیش خدا صدات زدم

تو قله ها هوار زدم

اسمتو رو در یا زدم

فدای اون چشات منم

گلی واسه گلدون عشق

بهونه ی آهنگ عشق

دوست دارم قدر خدا

اگه بخوای اگه نخوای

می دونــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم می دونــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم

می میـــــــــــــــــــــــــرم با یه حـــــــــــــــــــــــــــــرف

هراسم از یک کلمه است که زندگیم فنا بشه

لحظه هامو ازم نگیر بمون پیشم برام بخون

تولدم لحظه ای که روبه روی چشات بشم

بهم بگی دوست دارم قربونیه چشات بشم

عشــــــــــــــــــــــــــــــق من نسوزون قلب من